నువ్వు నాక్కనిపించావు
నువ్వు నాక్కనిపించావు
నన్ను నేను మళ్ళీ ఒకసారి చూచు కున్నాను .
జ్ఞాపకాల దారిలో వర్తమానం నుండి
గతం గదిలోకి వెళ్లి
పెట్టెలోంచి తొలి యవ్వనపు దుస్తుల్ని బయటికి తీసాను
ఇంకా పాతబడలేదు ,మెరుపూ తగ్గలేదు
చేతులు వణుకుతూంటే
శరీరం చిన్నగా కంపిస్తూంటే
గుండె కొట్టుకుంటున్న శబ్ధం వినిపిస్తూంటే
కొద్దిగా భయం కొద్దిగా సిగ్గు
కళ్ళు పూర్తిగా తెరవకుండానే వేసుకున్నాను
కళ్ళలో ఓ పెద్ద మెరుపు మెరిసింది
బుగ్గలపై పాకింది
చిరునవ్వై విచ్చుకొంది
పెదవులపై తళుక్కుమంది
రక్తంలో జలపాతపు హోరు
జాగ్రత్తగా విందును కదా మధ్యలో కిలకిల నీ నవ్వు
ఆ ప్రకంపనలు ఒంటిని తీయగా కుదిపేస్తున్నాయి
అందరూ కళ్ళ ముందే ఉన్నా ఎవ్వరూ కనపడరు
అన్నీ వినిపిస్తూనే ఉన్నా ఏదీ గుర్తింపుకు రాదు
కొద్ది పాటి నిషాలో ఉన్నట్లు మాటలు దూకుతుంటాయి
వాటిని విన్నవాళ్ళు ఎందుకో ఆశ్చర్యంగా నావైపు చూస్తుంటారు
అర్థం కాదు ,అయినా అసలు పట్టించుకో బుద్ధి కాదు
ఎవరు ఏ మాటన్నా ఎందుకో బాధ అస్సలు కలుగదు
తమాషాగా చిరునవ్వు చిందుతుంది
ఏమిటిది ?స్థిత ప్రజ్ఞాతా కాదు
ఒంట్లో ఉరుకుతున్న ఉద్వేగాల వరద అబద్దం చెబుతోంది
కాస్త కిందికి చూద్దును కదా
శరీరం కొత్తగా కనబడుతోంది
అయస్కాంతం వేలవేల వోల్టులతో విద్యుదీకరించ బడినట్లు
ఆకర్షణ బలీయమవుతోంది
ఈ బలం నాదేనా ?
ఈ ఆకర్షణ నాదేనా ?
ఎక్కన్నుంచైనా తెచ్చి పోశానా?
నాలోనించే తవ్వి తీశావా ?
ఎవరీ కొత్త నేను ?
ఏమిటో ఈ గందర గోళం
నాకు నువ్వంటే ఇష్టమా ?
నీలో ప్రతిఫలిస్తున్న నేనంటే ఇష్టమా ?
అంతా అయోమయం
నువ్వునాక్కనిపించాక
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి